شروع هر سال تحصیلی برای بعضی از دانش آموزان همراه با اضطراب و دلهره است. این امر می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. البته کمی نگرانی و اضطراب برای اکثر دانش آموزان تا حدودی طبیعی است ولی در صورتی که این حالت به مدت طولانی ادامه یابد یا با واکنش های شدید و نگران کننده دانش آموزان همراه باشد، مانند رفتارهایی از قبیل بی اختیاری ادرار، ناخن جویدن مقاومت شدید برای نرفتن به مدرسه و رفتارهای گوشه گیرانه همراه با گریه در مدرسه نیاز به مداخله روان شناختی و مشاوره ای دارد.

از دلایل مربوط به اضطراب مدرسه می توان به اضطراب جدایی اشاره کرد. به طور کلی برای کودکان در شروع سن مدرسه باید اضطراب جدایی حل شده باشد ولی برخی کودکان به دلایلی نمی توانند اضطراب  جدایی را در خود حل کنند. به همین دلیل رفتن به مدرسه برای این دانش آموزان تهدید کننده می باشد. به این دلیل که نگران از دست دادن مراقب خود یعنی مادر می باشند بنابراین در صورتی که مادر نیز همراه آنها به مدرسه برود تا حدودی احساس بهتری ‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍برایشان ایجاد می شود.

از دلایل دیگر آن می توان به نظریه دلبستگی اشاره کرد که بر اساس این نظریه این دانش آموزان دچار دلبستگی ناایمن می شوند.

از دلایل دیگر می توان به اهمال کاری اشاره کرد. بعضی از دانش آموزان از انجام دادن کاری که برای آنها سخت و دشوار است دچار اضطراب می شوند.  از جمله: صبح زود بیدار شدن از خواب و رفتن به مدرسه و انجام تکالیف مدرسه

دلیل دیگر به نیاز به تفریح و آزادی برمی گردد زیرا دانش آموز احساس می کند با شروع سال تحصیلی زمان تفریح و بازی و استراحت محدود می شود به جای آن انجام تکالیف مدرسه که به آن علاقه ای ندارد شروع می شود.

راهکارهایی برای کاهش اضطراب مدرسه:

والدین باید بدانند که هیچ فشار و تهدید و تنبیهی نه تنها اثربخش نبوده بلکه اضطراب رابدترو تشدید می کند .چون دانش آموز از مدرسه متنفر می شود و با شروع سال تحصیلی احساس می کند که محبت و علاقه والدین نسبت به او کم شده است.

لازم است والدین به احساس دانش آموز کاملا توجه کرده و به حرفهای او با دقت گوش کنند تا بتوانند به دانش آموز بفهمانند که او را می فهمند و احساس او را کاملا درک می کنند.از سرزنش کردن و نصیحت کردن اجتناب کنند و از فواید درس خواندن برای دانش آموز صحبت کنند.

به دانش آموز اجازه دهند که بعد از برگشتن از مدرسه برنامه مورد علاقه خود را ببینند یا به بازیهای مورد علاقه خود مشغول شوند.

و نکته دیگر این که برنامه منظمی برای تفریح و استراحت و تغذیه دانش آموزتدوین کنند.

و اما اولیای مدرسه چه کنند؟

لازم است شرایط را درمحیط مدرسه به محیطی جذاب و آرام بخش و دوست داشتنی برای دانش آموزتبدیل کنند تامحیطی استرس زا و اضطراب آورنداشته باشند.

تکالیف مدرسه و خانه تا حد امکان محدود وتکالیفی در حد توان  و علاقه و متناسب با احساس از او دانش آموز خواسته شود.

از تهدید کردن و رفتارهایی که اضطراب دانش آموز را افزایش دهد اجتناب کنند.برنامه ای برای بر قراری رابطه دوستانه بین والدین و معلم در نظر گرفته شود . اینگونه دانش آموز معلم را به عنوان فردی آشنا مانند مادر احساس می کند نه یک فرد غریبه که قصد تنبیه کردن یا سرزنش کردن او را دارد.

در صورتی که اضطراب مدرسه خیلی شدید باشد و با گذشت زمان و راهکارهای گفته شده بهبود نیابد بهتر است با یک روانشناس یا مشاورصحبت شود.